Afgelopen weekend ben ik naar
Denemarken geweest, om mijn oom en tante te bezoeken. Ook heb ik mijn
nichten en neef daar weer even gezien. Mijn achternichtje even op
schoot gehad, ze begon al vrij snel te huilen, toen maar weer
doorgegeven. De reis was wel vermoeiend maar het was een leuk
weekend.
Op de mooie dinsdagmiddag, half 6, ging
weer eens naar badminton. Valt mee, ik ben maar drie maanden niet
geweest. Bij badminton gingen we gewoon een uur badmintonnen. Na het
het badmintonnen was ik doodop en heb ik het halve bankstel in beslag
genomen.
De afgelopen 3 a 4 weken ben ik bijna
elke dag een aantal lesuren op school geweest. De vermoeidheid viel
mee, het was fijn dat ik weer even naar school kon. Het rapport dat
ik heb gekregen viel helaas een beetje tegen, slechts een 7, een 8 en
vier 9'ens, wel wat achteruit gegaan dus;p. Maandag ga ik nog naar
school, dinsdag heb ik weer een lumbaal- en een beenmergpunctie,
hierna begint de kuur weer. Deze kuur duurt 25 dagen.
Hahaha, dat gebeurt ook altijd bij mij als ik kleine kindjes op schoot heb. Dan gaan ze huilen en dan vind ik er ook niks meer aan. Gewoon doorgeven die kleine rakkers.
BeantwoordenVerwijderenWat een fantastisch rapport! Ondanks dat je zoveel lessen hebt gemist op school. Respect!
Ha Leron,
BeantwoordenVerwijderenBeetje jammer van dat slechte rapport van jou!
Leuk dat je je achternichtje vast heb mogen houden, zover ben ik nog niet gekomen.
Wij wensen je weer heel veel sterkte voor de komende tijd, vooral ook morgen! We denken aan je en we bidden voor je.
Groet,
MArjo